Diestersteenweg 153

3293 Kaggevinne

AlgemeenOnderzoek en behandelingIndicaties
Osteopathie

Algemeen

Osteopathie is een behandelingsmethode die zich richt op het herstellen van een verstoord evenwicht binnen het lichaam. We spreken van een verstoord evenwicht als er iets mis is met de onderlinge verhouding tussen gewrichten, spieren, organen, bloedvaten en zenuwen.

Dit kan het gevolg zijn van een ongeluk of een harde val/verstuiking, ziekte of operatie, een moeilijke geboorte, stress, slechte leef-en/of voedingsgewoonten. Onder normale omstandigheden herstelt de verstoring zichzelf. In sommige gevallen lukt dit echter niet en kan zich dit uiten in klachten zoals functiestoornissen, ontstekingen en pijn. Op het moment dat er een verstoord evenwicht is, verliezen de gewrichten en/of organen hun beweeglijkheid. Het verhelpen van de oorzaak van dat bewegingsverlies staat dan ook centraal in de osteopatische behandeling. Bijgevolg zal het lichaam opnieuw in staat zijn om zichzelf te herstellen.

Bewegen is leven

De mens is een totaliteit: een samenhangend geheel van beenderen, spieren, ligamenten, pezen,… en van organen die de werking van het geheel verzekeren.

Leven is bewegen
Bewegen is het verschil tussen leven en dood Volgens de woorden van Still

Belangrijk binnen de osteopatische denkwijze is het feit dat alles in het menselijk lichaam beweeglijk is, bewegen kan en vooral bewegen moet! Deze beweging kan gaan van groot (armen, benen en romp) tot zeer klein en specifiek (organen en zenuwstelsel).

Zo functioneert het lichaam beter als één geheel. De beweeglijkheid van de structuren is als het ware een barometer voor de gezondheid van de patiënt.

Daar waar weefsels goed beweeglijk zijn, krijgt ziekte minder kans

Vanuit onderzoek in de medische wetenschap, weet men dat wanneer de beweeglijkheid van een zone verstoord wordt, zowel de doorbloeding als de werking van het zenuwstelsel in deze omgeving verstoord wordt. Een verminderde doorbloeding zorgt voor een mindere functie van deze zone. Een verminderde werking van het zenuwstelsel heeft als gevolg dat de lokale weerstand vermindert. En het is nu net daar dat men risico loopt van een bepaalde aandoening.

In de osteopatische diagnostiek zullen we de beweeglijkheid van de structuren evalueren. Indien bepaalde structuren een bewegingsverlies hebben, worden deze met behulp van verschillende technieken zodanig behandeld dat het verlies van beweging zich herstelt. Om zo een genezend effect op het lichaam uit te oefenen.

Op zoek naar de oorzaak

De osteopaat gaat op zoek naar de oorzaak van de klacht. Als men de oorzaak niet wegneemt, kan de klacht altijd terugkomen. De uiteindelijke oorzaak kan echter op een andere plaats in het lichaam gelegen zijn dan daar waar de symptomen zich voordoen. Daarom wordt niet alleen de regio waarin de klacht optreedt onderzocht, maar het gehele lichaam. De osteopaat gaat aan het werk waar hij de oorzaak aantreft. Het verhelpen van de oorzaak van het bewegingsverlies staat dan ook centraal in de osteopatische behandeling. Dan pas zal het lichaam opnieuw in staat zijn om zichzelf te herstellen.

Bijvoorbeeld wanneer iemand darmklachten heeft, dan worden – via het zenuwstelsel – de overeenkomstige wervels geprikkeld waar de patiënt lage rugpijn kan hebben. Het is dan niet voldoende om enkel de lage rug te behandelen. De osteopaat gaat ook de darm behandelen. Maar lage rugpijn kan ook komen van een vastzittend gewricht in de schedel, wervelkolom of voet, waar de patiënt geen weet van heeft. Het is aan de osteopaat om de juiste oorzaak te vinden.

Belangrijke principes

1. Het lichaam is één geheel

De osteopathie gaat uit van de gedachte dat het menselijk lichaam een éénheid is, zowel in gezondheid als in ziekte. Het lichaam functioneert en reageert steeds als één geheel. Hoewel het lichaam uit vele delen is opgebouwd, functioneren en reageren al deze afzonderlijke delen in dienst van elkaar. Het gevolg daarvan is dat wanneer één bepaald deel of orgaan niet naar behoren functioneert, dit vroeg of laat kan leiden tot problemen elders in het lichaam.

Soms duurt het zelfs jaren voordat er, als gevolg van bijvoorbeeld een val, een operatie of ontsteking, bepaalde verschijnselen optreden. Dat het soms lange tijd kan duren voordat er klachten ontstaan als gevolg van bijvoorbeeld een trauma, komt doordat een lichaam zich eerst zal aanpassen aan een probleem. Als dan na verloop van tijd dit compensatiemechanisme niet meer kan worden vol gehouden, ‘beginnen’ de problemen.

2. Er is een permanente interactie tussen structuur en functie

Charles Darwin, de grondlegger van de evolutietheorie heeft gezegd: ‘de functie creëert het orgaan.’ Door hun specifieke functie zijn structuren zoals organen, botten of spieren ontstaan. Een voorbeeld hiervan: botten zorgen voor de houding, stevigheid en bescherming tegen druk- en trekbelastingen. Meer druk-en trekbelastingen zorgen voor meer botopbouw; de veranderde functie verlangt meer van de structuur. Is de botfunctie niet meer nodig zoals bij bedlegerigheid, dan vindt er botafbraak plaats.

Hetzelfde gebeurt bij organen. Wanneer de functie van de organen toeneemt, groeit in de regel ook de structuur van het orgaan. Wanneer de functie afneemt, verschrompelt het orgaan. Maar ook de omliggende structuren van het orgaan zijn belangrijk voor de uitvoering van de functie. Als bijvoorbeeld de beweeglijkheid van de borstkas afneemt, zal dit een invloed hebben op de longfunctie.

De verminderde beweeglijkheid van de structuren zijn van diagnostische betekenis in de osteopathie. Bij gestoorde functies verandert de structuur. De structuur wordt door de osteopaat onderzocht op bewegingsmogelijkheid, de richting, het ritme en de spanning. De osteopaat tracht elke structuur in een perfecte staat te brengen om zo een optimale functie te garanderen.

3. Een goede circulatie en zenuwgeleiding zijn essentieel voor het lichaam

Wanneer we alle bewegingen van het lichaam nader bekijken, zien we dat de bloedvaten en zenuwbanen in hoge mate verantwoordelijk zijn voor deze bewegingen. Zij dringen door tot elke structuur en reiken tot aan de lichaamscellen.

Levend weefsel moet continu verzorgd worden. Deze verzorging vindt plaats door het bloed. Het bloed geeft zuurstof, voedingsstoffen, hormonen en enzymen af aan het weefsel. Afvalstoffen en kooldioxide worden vervolgens afgevoerd. De grotere moleculen worden door de lymfe afgevoerd. Het bloedvatensysteem zorgt dat de besturingsmechanismen hun invloed kunnen uitoefenen. Hierdoor is een zelfregulering mogelijk.

Evenals stromend water telkens ververst wordt en gezond blijft, is ook de continue stroom van bloed en lymfe noodzakelijk. Stilstaand water wordt troebel en is een bron van besmetting. Wanneer de circulatie belemmerd wordt, wordt het weefsel ziek. De belemmering wordt gezocht in de spanningen van spieren, fasciën, ligamenten, gewrichtsblokkeringen, verminderde beweeglijkheid van organen, en andere…

4. Het lichaam reguleert en corrigeert zichzelf

Elke mens heeft van nature een innerlijke kracht die er naar streeft het lichaam zo gezond mogelijk te houden, zich te verdedigen en aan te passen, waardoor ziekte overwonnen kan worden. Eén van de belangrijkste principes van dit zelfhelend vermogen is de kracht van het lichaam om de vloeistofstroom in de weefsels op gang te houden. Hieronder volgt een korte uitleg:

Ons lichaam is opgebouwd uit cellen. Een groep cellen met dezelfde soort functie is een weefsel, zoals een spier, een bot, een orgaan en buik- of hersenvliezen. Elk weefsel heeft een bepaalde taak. Om deze uit te voeren hebben de cellen voeding en zuurstof nodig. Dit gebeurt via een transportsysteem: de vloeistofstroom langs de cellen. De afvalstoffen, die de cel uitscheidt, worden hierlangs ook afgevoerd. Zo wordt het weefsel ververst en stroomt er voldoende voeding langs de cellen. Het lichaam blijft gezond zolang de vloeistofstroom intact blijft en de weefsels soepel, elastisch en beweeglijk zijn.

Wanneer weefsels hun beweeglijkheid verliezen, vermindert de aan- en afvoer van de vloeistofstroom en de cellen komen in hun eigen afval te drijven. Het weefsel verzuurt en de cellen worden zwak en ziek. Ze kunnen hun taak niet goed meer uitvoeren. Dit kan pijnklachten geven en verstoort allerlei mechanismen, waardoor iemand uiteindelijk ziek kan worden. Als de vloeistofstroom in de weefsels zich niet op eigen kracht herstelt, bevordert de osteopaat dit door de beweeglijkheid van de weefsels te verbeteren.

Het zelfgenezend vermogen van het lichaam neemt weer toe!

Osteopaten zijn geen ‘krakers’

Osteopaten krijgen vaak het label van ‘kraker’opgeplakt. Een zuivere ‘kraker’ is echter een chiropractor. Osteopathie is meer dan kraken. Kraken of anders gezegd manipuleren zijn technieken die ook in de osteopathie gebruikt worden. Maar daarnaast gebruikt de osteopaat nog vele andere, meestal zachte technieken.

Een chiropractor beperkt zich tot het behandelen van de wervelkolom terwijl een osteopaat verder kijkt. Hij ziet het lichaam als één geheel en betrekt alle weefsels bij zijn onderzoek, dus ook de organen en de schedel.

Osteopathie

Onderzoek en behandeling

Aan het onderzoek en de behandeling gaat een uitgebreide anamnese (vraaggesprek) vooraf. Er worden een aantal vragen gesteld over de klacht, over eventueel ander ingestelde behandelingen, over eventuele medicatie maar ook over de algemene gezondheidstoestand. Ook wordt er gevraagd naar de medische voorgeschiedenis om zo een goed inzicht te krijgen in de problematiek maar ook om veilig te werken. Resultaten van vroegere onderzoeken en eventuele radiografieën kunnen hierbij nuttig zijn.

  • Wanneer iemand voor de eerste keer bij de osteopaat komt, zal deze die patiënt volledig onderzoeken. Niet alleen de klachtenzone wordt onderzocht, maar het ganse lichaam wordt gescand. Zo zoekt de osteopaat wat er aan de basis van de klachten kan liggen.
  • Het onderzoek gebeurt op basis van manuele handelingen. Zo zal de osteopaat de beweeglijkheid van de gewrichten en organen onderzoeken.
  • Een osteopatische behandeling is meestal een vrij zachte behandeling waarbij de patiënt weinig pijn ervaart. Er wordt gebruik gemaakt van verschillende technieken zoals manipulaties, mobilisaties, technieken gebaseerd op spierwerking, weke delen technieken, enzovoort.
  • De osteopaat behandelt de oorzaak van de symptomen. Hij tracht de beweeglijkheid te herstellen en de verschillende weefsels te stimuleren. Hierdoor treedt het zelfregulerend en zelfhelend vermogen van het lichaam in werking.
  • Osteopathie concentreert zich op 3 systemen, namelijk het pariëtale systeem, het viscerale systeem en het cranio-sacrale systeem.
  • De osteopaat schrijft geen medicijnen voor, eventueel wordt er wel gebruik gemaakt van voedingssupplementen.
  • Afhankelijk van het probleem van de patiënt is het soms nodig om voedingsadvies te geven. Een voedingscorrectie kan een goed effect hebben op een orgaan en zo op bijvoorbeeld eventuele rugklachten.
  • Door de behandeling wordt ook de algemene weerstand van de patiënt verhoogd.
  • De ernst van het probleem bepaalt hoeveel behandelingen er nodig zijn. Gemiddeld na 4 tot 5 behandelingen moet er zeker verbetering zijn. Bij hardnekkige, chronische klachten zal volledig herstel langer op zich laten wachten en zullen er dus meer behandelingen nodig zijn.
  • De periode tussen de behandelingen kan variëren van één week tot drie maanden. Het lichaam heeft deze tijd nodig om zich aan te passen aan de nieuwe situatie en tot een nieuw evenwicht te komen.
  • Osteopathie scoort ook zeer goed op gebied van preventie. In ideale omstandigheden zou iedereen zich één maal per seizoen moeten laten onderzoeken en behandelen bij een osteopaat.
Osteopathie

Indicaties

Osteopathie kan bij tal van aandoeningen nuttig ingrijpen:

Rugpijnen: lumbago, discus hernia, acute lage rugpijn of het ‘verschot’, artrose, scoliose, ischialgie

Gewrichtsklachten aan schouder, elleboog (tenniselleboog, golferelleboog), pols (carpaaltunnelsyndroom), bekken (bekkeninstabiliteit), heup, knie, enkel, voet

Hoofdpijnen: migraine, spanningshoofdpijn, sinusontsteking, duizeligheid

Nekpijn artrose, stijfheid, bewegingsbeperking, pijn in de nek met uitstraling in de arm (cervicobrachialgie)

Whiplash en andere posttraumatische klachten

Maag- en/ of darmklachten: reflux, maagpijn, krampen in de buik, constipatie, diaree

Kaakgewricht: pijn rondom het kaakgewricht, niet volledig kunnen openen of sluiten van de mond, kraken van het kaakgewricht

Incontinentieproblemen

Oorsuizen

Hyperventilatie, astma

Vermoeidheid, slapeloosheid

Stressklachten

Zwangerschapskwalen zoals rugpijn, schaambeenproblemen en maagpijn

Postnataal

Deze lijst is helemaal niet volledig maar schetst enkele mogelijkheden. Vind u uw letsel niet terug in de lijst of heeft u nog vragen, kunt u ons altijd bellen of mailen.

Sporters

Steeds meer (top)sporters vinden hun weg naar een osteopaat. Vroeger bekeek men de sportblessures louter als een lokale overbelasting. Tegenwoordig wordt er verder gekeken. Een osteopaat kijkt specifiek en gedetailleerd naar het overbelaste gebied, maar gaat nog een stap verder door ook een oorzaak te zoeken van het probleem en eventuele mechanismen die de blessure in stand houden. Deze behandelingen geven (eventueel in samenwerking met kinesitherapie) een snelle en schitterende verbetering.

Veel voorkomende sportletsels die goed door een osteopaat te behandelen zijn:

  • Lage rugklachten
  • Heup- en liesproblemen
  • Knieproblemen: patellapeesontstekingen, Osgood- Slätter, jumpersknee
  • Enkelverstuikingen
  • Nekklachten
  • Schouderblessures
  • Tenniselleboog, golferelleboog
  • Polsblessures
  • Tendinitis
  • hamstringblessures

Preventie

Na een behandelperiode waarin de problemen opgelost zijn, is het aan te raden om na enige tijd nog een controlebehandeling vast te leggen. Dit enerzijds om te controleren dat het lichaam inderdaad het nieuwe gezonde evenwicht kan behouden. Anderzijds kan een controle als preventie gezien worden.

In ideale omstandigheden zou iedereen zich één maal per seizoen moeten laten onderzoeken en behandelen bij een osteopaat.

Top
Schrijf je in op
onze nieuwsbrief

Diestersteenweg 153 | 3293 Kaggevinne | 013/313116 | Privacy Webnology